भारत सासणे यांच्या साहित्यातील पात्रांकडे पाहिले तर असे दिसून येते की, विविध संस्कृतीतील घटकांतील परंपरांतील पात्रे इथे वावरतात. भिकारी, आंधळे, लहान मुले, कुरूप तरुण, विचित्र आडनावांची माणसे, कुरूपतेमुळे लग्न होऊ न शकलेले आणि वय वाढत चाललेले तरुण, महारोगी, गुंड, रस्त्यावर वस्ती करून राहणारे लोक, लग्न होऊ न शकलेल्या स्त्रिया, मूल होऊ न शकलेल्या स्त्रिया, आजारी स्त्री, मरणाची वाट बघणारे म्हातारे, मुले परदेशी असल्याने एकाकी झालेले वृद्ध दांपत्य, दुष्काळामुळे देशोधडीला लागलेला मजूर, स्थलांतर, भूक, भविष्याच्या ओढीने पळणारी कर्मदरिद्री माणसे अशी कितीतरी पात्रे सासणे यांच्या कथा दीर्घकथांमधून येतात.
सासणे यांच्या कथांमध्ये विषयांचेही वैविध्य आहे. गूढ, रहस्यमय वातावरण, निसर्ग, नदी, रात्र, धुके, सर्प, पाऊस, कावळे, पिंपळ, इतर झाडे, कबुतरे, वाडा यांचा एकेक धागा वाचकाला पकडून ठेवतो. सासणे यांची कथा जशी सृष्टीची होते तशीच ती माणसांची होते. त्याचबरोबर साहित्यबाह्य विषयही सासणे यांच्या कथेला अजिबात कमी दर्जाचे वाटत नाहीत. कबुतरे, जादू, कुंडलीशास्त्र इत्यादींचे तपशील कथानकाइतकेच महत्त्वपूर्ण ठरतात. गूढ अनुभवाबरोबरच दाहक वास्तवतेचा चेहरा त्यांच्या कथेतून समोर येतो. लौकिक अनुभवाबरोबरच पारलौकिक अनुभवही सासणे पकडू पाहतात.
– प्रदीप कर्णिक / चंद्रकांत भोंजाळ ( प्रस्तावनेतून )